به گزارش تابناک به نقل از ایسنا، محمد کوشافر، اظهار کرد: توسعه در هر جایی از جهان باید بر اساس علم آمایش سرزمین یعنی توان و ویژگیهای آن منطقه تدوین شود، اما متاسفانه این امر در حوضه آبریز زایندهرود رخ نداده است.
وی افزود: تجربه توسعه صنعت فولاد در استان اصفهان در نیم قرن گذشته آلودگی هوا و مصرف زیاد آب را نشان داده است.
این محقق دانشگاهی با تاکید بر اینکه بروجن در حوضه آبریزی کارون قرار دارد، تصریح کرد: قرار است سالانه حدود 40 میلیون متر مکعب آب زایندهرود در قالب برنامه شرب و صنعت از طریق طرح بن – بروجن انتقال یابد، اما معتقدیم هیچ گونه کار کارشناسی زیست محیطی بر روی آن انجام نشده و این در حالی است که این امر انتقال بین حوضهای آب تلقی می شود و نیاز به تحقیقات و ارزیابی علمی دارد.
کوشافر خاطر نشان کرد: رقم یاد شده حدود یک چهارم حقآبه تالاب بین المللی گاوخونی است به بیان سادهتر نمیتوان به برداشتها اعم از کشاورزی، شرب، صنعت و ... به هر میزان و رقم که باشد بیتفاوت بود.
وی تصریح کرد: به طورکلی حوضه آبریز زایندهرود در وضعیت شکنندهای قرار دارد و هر توسعهای که نیازمند مصرف بالای آب است از جمله فولاد در این حوضه دیگر معنایی نداشته و فرقی ندارد که این امر در استان اصفهان رخ دهد و یا چهار محال و بختیاری.
سخنگوی کمیته آب اتاق بازرگانی اصفهان در پاسخ به این سوال که چه نوع صنعت و معیشتی برای استان بالادستی مناسب است، گفت: جواب این پرسش در مطالعات آمایش است چرا که اعتقاد دارم استان چهارمحال به دلیل ویژگیهای خاص آن سرزمین میتواند از بهترین قطبهای گردشگری کشور و حتی جهان باشد و توسعه صنایع آلاینده فقط موجب زیان به منابع آب، هوا و سلامت مردمان آن است.