بار دیگر محرم ماه حزن و اندوه، خون و شمیر از یک سو و پیروزی غیرت، ایمان، شهادت، رشادت و دلدادگی بر زر و زور و تزویر از سوی دیگر، فرا رسیده و قلب های عاشقان سرور و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین (ع) در کربلا می تپد.
با فرا رسیدن محرم انگار یکی میان قلب های ندا در می دهد که کربلا منتظر است، بیا تا برویم. کربلا هم تنها نام یک شهر و یک واژه نیست، دنیایی از عشق، محبت و خلوص است که ما را صدا می زند.
کاروان خورشید این روزها به کربلا می رسد و خیمه های غریبی بر شن های سوزان صحرا بنا می شود. کاروانیان خود را برای دفاع از شرف، عزت و دین آماده می کنند تا مبلغ امر به معروف و نهی از منکر و مکارم اخلاق باشند.
غافله سالار این کاروان امیر عاشقان، فخر مردان حضرت اباعبدالله الحسین (ع) به همه مژده شهادت داده و دل هایشان شادمان از پیوستن قریبشان به مائده آسمانی و نشستن بر سر سفره رسول کرامت و مهربانی حضرت محمد (ص) است.
اما بیش از 1300 سال از آن روز گذشته اما داغی که به واسطه ظلم اشرار بر قلب مردم وارد شده هنوز تازه است، خون عاشقان امروز هم می جوشد تا مکتب حسینی پربرجا باشد و این خونی است که خون همه مظلومان عالم را به جوش آورده و شورشی در عالم بپا کرده که امروز گوشه هایی از آن را در دفاع مردان مرد از حریم اهل البیت (ع) شاهد هستیم.
هنوز هم ندای هل من ناصر ینصرنی حسین (ع) به گوش می رسد و زمان قیام علیه یزیدیان زمان و دفاع از حرم اهل البیت (ع) همچون حبیب بن مظاهر است.
یادداشت از : نوشین طهماسبی خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی
