خیلی تند و سریع قدم برمیداشتم.آن قدر عجله داشتم که اصلا حواسم به اطرافم نبود.اما ناگهان با صدای یک سوت به خودم آمدم و خودم را در وسط خیابان بین یک عالمه ماشین دیدم.عابریاری که برایم سوت زده بود با صدای بلند گفت: خانم مگه نمیبینی چراغ سبزه؟ همین طور سرتو میاندازی پایین و میری وسط خیابون؟.
به چراغ راهنمایی و رانندگی نگاه کردم. راست میگفت بنده خدا!چراغ سبز بود. خجالت زده دنده عقب گرفتم و رفتم کنار بقیه مردمی که منتظر قرمز شدن چراغ ایستاده بودند، ایستادم.
راستش را بخواهید خیلی زود هم چراغ قرمز شد و توانستم به آن طرف خیابان بروم. و متوجه شدم، با آنکه خیلی عجله داشتهام اما آن توقف کوتاه چند دقیقهای تفاوت چندانی در زود یا دیر رسیدن من نخواهد داشت.
اين مكالمات اين روزها براي خيلي ها آشناست آنهايي كه گاهي بي توجه از خيابان هاي شهر عبور مي كردند ولي اين روزها توجه بيشتري به اين نكته مي كنند و همه اين ها به همت عابرياراني است كه تلاش مي كنند جان ومال ما را از حوادث احتمالي حفظ كنند.
تقریبا یک سالی میشود که این طرح توسط سازمان حمل و نقل و ترافیک شهرداری قزوین در سطح شهر اجرایی شده است اما با اینحال هنوز این فرهنگ در بین خیلی از مردم جا نیفتاده است که رعایت از قوانین راهنمایی و رانندگی برای عابران پیاده هم الزامی است.
متاسفانه هنوز هم بعضی از شهروندان نمیدانند که حتما دلیلی داشته که سر چهار راهها چراغهای راهنمایی و رانندگی وصل کردهاند! شاید مشکل این است که معنی رنگهای این چراغ را نمیدانند. شاید فکر میکنند که سبز شدن چراغ یعنی حرکت دوباره ماشینها پس از توقف پشت چراغ قرمز، نه ایستادن آدمها در پشت خط عابر پیاده!
اما واقعیت این است که بیشتر ما معنی این رنگها را میدانیم اما فکر میکنیم چون ما آدمها مثل ماشینها پلاک نداریم میتوانیم هرچقدر که خواستیم تخلف کنیم واز چراغ سبز که چراغ قرمز ما آدمهااست رد بشویم.
خوب است بدانیم بنا به آمارهای اعلام شده درکشور در طی سالهای 1385تا89، تعداد 29 هزار و 54 تن عابر پیاده در حوادث رانندگی، جان خود را از دست دادهاند که این تعداد نزدیک به یک چهارم کل کشتههای ناشيحوادث رانندگي است.
با توجه به این آمارها میتوان درک کرد که تمام این قوانین فقط و فقط به خاطر سلامت جان خود ماست.
علی ارباب کارشناس سازمان حمل ونقل و ترافیک شهرداری قزوین میگوید:یکی از مهمترین علل اجرای طرح عابریار در تقاطعهای سطح شهر قزوین افزایش روزافزون آمار کشته شدگان عابران پیاده بود.
وی در ادامه میافزاید: از جمله اثرات كوتاه مدت اجراي طرح عابريار اين است كه ميزان تصادفات را كاهش ميدهد به طوري كه در مدت اجراي اين طرح با كاهش 12 درصدي تصادفات عابران پياده روبرو بوديم.زيرا با اثرات رواني كه روي رانندگان خودروها و عابران پياده ايجاد ميكند، موجب كاهش استرس و نگراني آنها در هنگام عبور از خيابان شده و به اين ترتيب ايمني افزايش مييابد.
کارشناس آموزش سازمان حمل و نقل و ترافیک شهرداری قزوین با اشاره به ميزان تخلف عابران پياده در هنگام تردد از خيابان بیان میکند: براساس آمارهاي بدست آمده از سطح شهر قزوين 39.1 درصد از تخلفات در عرض خيابان، 34.4 درصد در تقاطعها، 13.8 درصد زيرپلهاي عابرپياده و 8.4 درصد به دليل تاريكي هوا در شب هنگام رخ ميدهد. بنابراين آموزش شهروندان در تردد از عرض خيابانها ضرورت بيشتري دارد و بايد با جديت پيگيري شود.
درست است که هنوز خیلی از ما شهروندان به رعایت اینگونه قوانین عادت نکردهایم اما آمارها نشان میدهند که در همین مدت اجرای طرح عابریار در سطح شهر قزوین این فرهنگ در بین خیلی از شهروندان نهادینه شده است و خوشبختانه خیلی از ما به این باور رسیدهایم که برای حفظ جان خودمان هم که شده، بهتر است از این قوانین اطاعت کنیم.
علی ارباب در این زمینه میگوید: با توجه به این که یکی از روشهایی که برای فرهنگ سازی استفاده میشود ایجاد محدودیت است تا به مرور زمان موضوع موردنظر در بین مردم نهادینه شود؛ سازمان حمل و نقل و ترافیک شهرداری قزوین با اجرای طرح عابریار در تقاطعهای شهر قزوین سعی دارد با فرهنگسازی مناسب استفاده از خطوط عابرپیاده برای تردد را در بین مردم جامعه نهادینه کند.
وي در ادامه یادآور میشود: نتايج به دست آمده نشان میدهد كه اجراي طرح عابريار در تقاطعهاي سطح شهر قزوين موجب بهبود 20 درصدي تردد عابران پياده در تقاطعها شده است.
ح.م یکی از رانندگان این شهر است.با او در حالیکه پشت چراغ قرمز ایستاده بود صحبت کردیم او میگوید: با اجرای این طرح خیال ما هم کمی راحتتر شده و با خیال راحت در تقاطعها تردد میکنیم اما این به شرطی است که عابران پیاده هم این قانون را رعایت کنند و وقتی چراغ سبز میشودبرای خودشان هم که شده از خیابان رد نشوند.
مریم.ک یک مادر است که 2پسر دوقلوی دبستانی دارد.به نظر او اگر این طرح به طور صحیح اجرا شود، خیال پدر و مادرها هم از بابت فرزندانشان راحتتر میشود.
او میگوید: من 2 پسر دوقلوی دبستانی دارم که برای رفتن به دبستان باید از یک چهار راه پرتردد رد بشوند من به آنها آموزش دادهام که وقتی چراغ سبز است نباید از خیابان عبور کنند و خوشبختانه به خاطر وجود عابریار اینکار را نمیکنند وخیال من از بابت آنها کمی راحتتر شده است.
با تمامی این گفتهها، بهتر است بدانیم و به خودمان بقبولانیم که اگر ما نخواهیم این فرهنگ در جامعه نهادینه نمیشود. باید با رسیدن به این باور که رعایت قوانین و مقررات بیش از همه به نفع خودمان است، به جایی برسیم که بدون اینکه اجبار بالای سرمان باشد قوانین را رعایت کنیم.