پزشکان جان‌شان را کف دست‌شان گذاشته‌اند و در تمام لحظه‌ها دغدغه نگهداشتن جان آدم‌ها را دارند.
روزهایشان سخت می‌گذرد؛ با پوشش ایزوله و ماسکی که نفس‌شان را تنگ می‌کند، در هوای گرم خوزستان. تمام وقت خود را بر بالین بیمار می‌گذرانند، گاهی اشک می‌ریزند برای بیمارانی که جلوی چشم‌شان از دنیا می‌روند گاهی هم از برگشتن یک بیمار به زندگی، غرق در اشک شوق می‌شوند.
