در آستانه برگزاری انتخابات مجلس یازدهم در آمل، وقتی خبر شکل گیری تشکلی به نام شورای ائتلاف نیروهای انقلاب در آمل منتشر شد، بسیاری از اصولگرایان آمل ،خوش بینانه امیدوار بودند که این ائتلاف خواهد توانست با پایان بخشیدن به پاره ای اختلاف نظرهای موجود در میان طیف های مختلف نیروهای منسوب به اصولگرایی و موسوم به انقلابی، یک اجماع حداکثری را در میان آنان ایجاد و رهبری کند. اما چندی نپایید که چهره پر رنگ این خوش بینی و امیدواری ، از همان آغاز و در پی غیاب و عدم حضور و همراهی گروهی از بزرگان و نخبگان و چهره های شاخص منسوب به جبهه اصولگرایی آمل و محدود شدن دایره رخبری این ائتلاف به فقط حضور و همراهی چند تن از بزرگان اصولگرا به ویژه بعضی از سرداران و نظامیان ، رنگ باخت .
کم رنگی نقش سیاسی و اجتماعی شورای موسوم به ائتلاف نیروهای انقلاب در آمل ، هنگامی چهره خود را آشکارتر نشان داد که این ائتلاف که با هدف انتخاباتی اجماع حداکثری در میان اصولگرایان پدید آمد، نه تنها در این هدف خود با شکست و ناکامی روبرو شد، بلکه در درون اجماع و حضور حداقلی خود نیز ، نتوانسته است در ایجاد یک اجماع حداکثری برای گزینش یک نامزد اصلح برای حضور در رقابت های انتخاباتی مجلس یازدهم در آمل موفق باشد .
عدم اجماع قاطع شورای ائتلاف نیروهای انقلاب در آمل بر روی یک گزینه از میان گزینه های متعدد تایید صلاحیت شده همسو، و ناگزیری این شورای ائتلافی به انتخاب دو گزینه ، به روشنی از این واقعیت انکار ناپذیر و پنهان نشدنی خبر می دهد که جدای از چالش جدی برخوردار نبودن این ائتلاف از یک ترکیب جامع و جاماندن آن از حمایت و همراهی و حضور فراگیر طیف های مختلف اصولگرایان آمل؛ شورای ائتلاف نیروهای انقلاب در آمل، با چالش جدی تفرقه و تردید و سردرگمی شدید داخلی در میان خود نیز روبروست.
در این میان اما این پرسش بسیاری از منتقدان شورای ائتلاف نیروهای انقلاب در آمل اعم از طیف های سیاسی ناهمسو با مواضع و اهداف این ائتلاف و نیز گروهی از نیروهای انقلابی غایب در این ائتلاف را باید جدی گرفت : در حالی که امام (ره) ، مجلس را «عصاره فضایل ملت» می داند، منتخبان این ائتلاف ؛ رضا حاجی پور و حسین جوادی ، تا چه اندازه عصاره فضایل مردم آمل این کهن دژ تاریخ و فرهنگ و تمدن پرشکوه ایران زمین را منعکس و عطش و استحقاق آنان برای برخورداری از مواهب و دستاوردها و پیامدهای حضور یک نماینده هر چه توانمندتر و شایسته تر در مجلس برای توسعه و پیشرفت هرچه بیشتر آمل را سیراب می کند؟!
با توجه به واقعیت عدم جامعیت و فراگیر نبودن بیرونی و ناهماهنگی های داخلی این ائتلاف ،آیا این ائتلاف را باید یک ائتلاف مستحکم و قدرتمند تلقی و معرفی کرد یا یک ائتلاف متزلزل و ضعیف و شکننده؟! آیا عصاره فضیلت این ائتلاف و حداکثر وزن انتخاب اول آن برای نشستن بر صندلی مجلس ، همین قدر است : رضا حاجی پور؟!
دور از واقعیت نیست که ائتلاف موسوم به نیروهای انقلاب در آمل، در صورت امکان حضور هر یک از دو نامزد تاکنون رد صلاحیت شده: عزت الله یوسفیان ملا و سید عبدالله حسینی در رقابت های انتخاباتی مجلس یازدهم در آمل، به سبب چالشهایی که این ائتلاف را در بر گرفته است ، آن قدر شکننده باشد که شکست انتخاباتی ، آسانترین پیش بینی برای سرنوشت انتخاباتی این ائتلاف باشد. شکستی که هرچند منتخب اول این ائتلاف ، با تجربه سه باره آن ، نشان داده است که به طعم آن عادت دارد، اما قطعا طعمش به مزاج و مذاق رهبران این ائتلاف ، خوشایند و شیرین نخواهد بود. و شگفتا که این ائتلاف ، چهره ای را به عنوان گزینه اول خود برگزیده است که نه تنها زخم سه شکست انتخاباتی را بر چهره خود دارد ، بلکه بسیاری از تحلیلگران و ناظران مستقل سیاسی و اجتماعی معتقدند ، گزینه دوم این ائتلاف ؛ «حسین جوادی » به طور نسبی و در مقایسه با گزینه منتخب اول این ائتلاف،« رضا حاجی پور » ، داناتر است و تواناتر.
لطف الله آجدانی