به گزارش ایرنا، محمدرضا معینی اظهارکرد: بناهایی که در حفاری های باستان شناسی دهه های گذشته پدیدار شده از جمله مجموعه بنای جنب ایوان موزائیک، راهروها و بناهای خدماتی ارگ شاهی، تالار تشریفات و بنای زیرزمینی بخش غربی حیاط موزائیک زیرنظر کارشناسان و استاد کاران پایگاه پژوهشی بیشاپور مرمت و ساماندهی و به مسیر بازدید گردشگران اضافه شد.
وی افزود: معماری و تزیینات گچبری متعلق به دوره ساسانی و چشم انداز بی نظیر از جمله شاخصه های بناهای اضافه شده در این مجموعه طبیعی، تاریخی است.
معینی بیان داشت: مجموعه طبیعی تاریخی بیشاپور جاذبه های طبیعی - تاریخی بکر در بخش گردشگری طبیعی، تاریخی، مذهبی، مردم شناسی، فرهنگی، ورزشی و مهیج را در خود جای داده است که هر ساله میزبان گردشگران بیشمار داخلی و خارجی است.
وی اضافه کرد: با توجه به دوره سکونتی تاریخی ساسانی – اسلامی و وجود بناهای ارگ شاهی و نقوش برجسته، گردشگری تاریخی بیشترین آمار گردشگران در این مجموعه را به خود اختصاص داده است.
شهر تاریخی بیشاپور در 120 کیلومتری جنوب شیراز و 23 کیلومتری غرب شهرستان کازرون واقع شده است.
بیشاپور در کنار جاده شاهی روزگار باستان واقع شده که در دوره هخامنشیان تخت جمشید و استخر را به شهر باستانی شوش و در دوره ساسانی شهر گور و بیشاپور را به تیسفون مقر امپراتوری ساسانی وصل می کرده است .
شهر بیشاپور دو در یک کیلومتر وسعت دارد و جزو اولین شهر های باستانی است که دارای تاریخ مکتوب شهر سازی است که این تاریخ سنگ نبشته ای است که با دو خط اشکانی و ساسانی بر روی ستون بنای یاد بود شهر تاریخی بیشاپور حک شده است . با توجه به وضعیت جغرافیایی خاص بیشاپور خصوصاً رودخانه شاهپور و تنگ چوگان این شهر در روزگار خود سر آمد شهرهای دوره ساسانی بوده است.
تاریخ ساخت شهر به دوره شاهنشاهی شاهپور اول پادشاه ساسانی بازمی گردد. علاوه بر شهر بیشاپور ،آثار قلعه دختر و قلعه پسر و نقوش برجسته تنگ چوگان و غار شاپور نیز از دیگر ویژگی آثار دوره ساسانی این محدوده است.
شهر بیشاپور در بخش شرقی و جنوبی توسط خندق ، در شمال توسط کوهستان و قلعه و در غرب توسط رودخانه شاهپور محصور و محافظت می شده است.
وجود رودخانه پر آب شاهپور و چشمه ساسان از اهمیت ویژه این منابع آبی در روند شکل گیری شهر تاریخی بیشاپور حکایت دارند.
هر چند تا کنون بخش اندکی از آثار تاریخی شهر بیشاپور کاوش شده و نمی توان نظر قطعی درباره چگونگی پراکندگی آثارآن داد اما با نگاهی اجمالی می توان دریافت که بیشتر آثار دوره ساسانی در بخش شمالی شهر ایجاد شده و این شهر در دوره اسلامی به سمت جنوب گسترش یافته است طوری که آثار شناخته شده تا کنون در بخش شمالی شهر مانند معبد آناهیتا و تالار تشریفات و بقایای برج و بارو تعلق آن را به دوره ساسانی آشکار می سازد و آثار بخش جنوبی شهر همانند بقایای مسجد نیز حکایت ازروند توسعه بخشی از شهردر دوره اسلامی دارد.
