به گزارش تابناک قم، محمدرضا عرفانی یکی از دامداران و ساکنان دامشهر بوده و در حالی‌که از ایجاد منطقه مسکونی در محل نگهداری دام‌ها گلایه دارد، انتقال بیماری‌های دامی و بالا بودن میزان آسیب‌ها در دامشهر را یکی از مشکلات عدیده این منطقه از استان می‌داند.
حسین مرشدیان، دامداری که مدت‌های مدیدی از اوقات خود را در دام شهر سکونت دارد نیز دامداران غیربومی و عدم رعایت موارد بهداشتی از جانب آنان را یکی از دلایل افزایش آلودگی‌های دامی و بیماری‌های مختلف در دامشهر می‌داند.
عدم رعایت اصول بهداشتی در مجتمع‌های مسکونی دام شهر
لازم به ذکر است که دامشهر مکانی برای نگهداری دام در استان قم بوده که بزرگ‌ترین مرکز تبادل دام در کشور است و سهم عمده‌ای در تأمین دام مردم استان و همچنین صادرات دامی را دارا است.
تأمین فضای مناسب بهداشتی برای مناطق این‌چنینی یکی از ملزومات اساسی بوده و مهم‌ترین زیرساخت لازم برای مناطق نگهداری دام، ایجاد فضایی است که انتقال بیماری‌ها را به حداقل ممکن رسانده و منازل مسکونی در آن به‌درستی سازمان‌دهی شود، دامشهر اما به‌عنوان بزرگ‌ترین مرکز نگهداری دام در خاورمیانه با وجود هزار و 400 واحد دامی و بیش از دو هزار سکنه ثابت و یک هزار سکنه متحرک، علیرغم اینکه حداقل‌های امکانات و فضای بهداشتی را ندارد، دارای واحدهای مسکونی بسیاری است.
مشکل جدی دام شهر در وجود مراکز آموزشی و سرویس‌های مدرسه
از دیگر مشکلات مهم تبدیل‌شدن این منطقه به سکونتگاههای غیرمجاز شهری کمبود مراکز بهداشتی و به‌ویژه آموزشی است به‌نحوی‌که بسیاری از افرادی که قصد تحصیل در این منطقه را داشته باشند با کمبود فضای آموزشی و سرویس مدرسه روبه‌رو هستند.
فرماندار قم درحالی‌که مسئولیت رسیدگی به بحث سکونتگاههای غیرمجاز دام شهر را به سازمان جهاد کشاورزی استان حواله می‌دهد عنوان می‌کند: این سازمان متولی اصلی رسیدگی به این مسئله بوده و باید به واحدهای دامی جهت عدم سکونت خانواده‌ها تذکرات لازم را ابلاغ کرده و این مشکل را مرتفع کند.
رضا سیار در شرایطی از تخصیص اعتبارات بالا برای جداسازی مکان زندگی انسان‌ها از محل وجود پرورش دام سخن می‌گوید که هیچ اقدام قابل‌توجهی در این زمینه صورت نگرفته و همچنان شاهد حضور منازل مسکونی در کنار این پرورشگاه بزرگ دامی استان قم هستیم.
سر باز زدن مسئولان از پذیرش مسئولیت
فرماندار قم نسبت به سکونتگاههای موجود در دامشهرگله‌مند بوده و این در حالی است که دامداران این منطقه زمانی که پای صحبت با ما می‌نشینند، از ضروری بودن وجود سکونتگاه در نزدیکی دامداری سخن می‌گویند، چراکه دامدار باید به‌صورت شبانه‌روزی و همراه با خانواده خود در کنار دام‌های خود سکونت داشته باشد تا به امور رسیدگی کنند و این یکی از ضروریات کار دامداری است.
یکی از ضعف‌های مهم و غیرکارشناسی استان قم در استقرار واحدهای تولیدی را می‌توان در تراکم بسیار بالای مرغداری‌ها دانست، این تراکم بالا سبب می‌شود تا با شیوع بیماری مانند آنفولانزای فوق حاد مرغی، تمام واحدهای دیگر نیز تحت تاثیر قرار گرفته و خسارت‌های جبران‌ناپذیری به تولیدکنندگان وارد شود نظیر مسئله‌ای که در زمستان سال 96 دامن‌گیر استان شد و هنوز هم تولیدکنندگان نسبت به عدم جبران خسارت‌های وارده گله‌مندند مسئله‌ایکه می‌رود تا در توسعه واحدهای دامی نیز تعمیم داده شود.
رئیس سازمان جهاد کشاورزی استان قم بیان می‌کند: طبق قانون نظام دام‌پروری، فاصله‌های معینی در بین دامداری‌ها باید وجود داشته باشد و زمانی که دام شهر در حال احداث بود، ما به‌عنوان کارشناس این مسئله را گوشزد می‌کردیم، اما کسانی که امروز به مشکلات دام شهر معترض هستند در آن زمان متصدی احداث این مکان بوده‌اند و سازمان جهاد کشاورزی از همان ابتدا مخالف ایجاد دام شهر بوده است.
وی ادامه می‌دهد: درگذشته یکی از مشکلات جدی شهر قم ورودی‌های آن و وجود دامداری‌ها در آن مانند ورودی جاده ساوه، ورودی قنوات و ورودی جاده اراک بود که جلوه شهر را مخدوش کرده بودند و به همین دلیل بخش‌های دولتی استان تصمیم گرفتند که علیرغم غیرقانونی بودن تمامی این دامداری‌ها را در یک مکان خاص متمرکز کنند.
طلایی تأکید می‌کند: در زمان انتقال دامداری‌ها به دامشهر تمام‌کارهای آن اعم از تأمین زمین، دام و اعتبارات بر عهده جهاد کشاورزی بوده و پس‌از آن که مشکلات دام شهر آشکار شد، بسیاری گفتند که سازمان جهاد کشاورزی آن را ایجاد کرده است، در حالی‌که این سازمان صرفاً به دستور بخش‌های دولتی عمل کرده و فرماندار استان دامداران را بیرون کرده و با حمایت شهرداری رضایت آن‌ها را کسب کرد و اکنون بیان می‌کنند که سازمان جهاد کشاورزی دام شهر را ایجاد کرده است.
چه کسی مسبب اصلی مشکلات دام شهر است؟
با تمام این تناقضاتی که مطرح می‌شود، سازمان جهاد کشاورزی در حال حاضر متصدی بخش دام بوده و بالاجبار باید به امور دامی رسیدگی کند، اما دامشهر یک صورت‌مسئله‌ای شده که فرماندار استان قصد پاک کردن آن و حواله مشکلات سکونتی آن را به جهاد کشاورزی دارد.
واقعیتی که از صحبت‌های مسئولان استنباط می‌شود این بوده که سازمان جهاد کشاورزی مسئول رسیدگی به امور دامی بوده و مسئله سکونت و حل معضلات آن مربوط به بخش دولتی بوده و کسانی که بدون توجه به نکات اصولی و قانونی دام شهر را احداث کرده‌اند، حالا با پیدایش مشکلات متعدد در این مکان شانه از بار مسئولیت خالی کرده و مشکلات را به بخش‌های دیگر حواله می‌دهند و چه‌بهتر که مسئولان به‌جای مقصر پنداشتن همدیگر، به فکر راه چاره‌ای منطقی و اصولی برای مشکل سکونتگاههای دام شهر باشند.
