مگامال ها به یاسوج هم رسیدند

نقل شد یکبار در سفر دکتر محمود احمدی نژاد به استان کهگیلویه و بویراحمد، وقتی موضوع پاداش مناطق محروم استان را مطرح کردند ، دکتر احمدی نژاد که در جایگاهی مشرف بر شهر یاسوج بود ، سری در اطراف چرخاند و به شخص درخواست کننده گفت: به این شهر نگاه کن! اینجا چیزی از محرومیت نمی بینم ، این برج های شما عین برج های تهران است.اینکه این سخن با همین کیفیت رد و بدل شده است یا نه به کنار اما نکته ای که در گزارش زیر آورده شده است ، نشان می دهد که کل کشور از موضوعی در زمینه ساخت و ساز رنج می برد که متاسفانه ، یاسوج ، مرکز استان کهگیلویه و بویراحمد هم کم کم وارد آن می شود!

مگامال چیست؟

بطور کلی مگامال به مجتمع های بزرگ گفته می شود که دارای امکانات ویژه ای از جمله بازار فروش، سالن های ورزشی، تفریحی ، سینما، استخر، ایستگاه و....که همگی نشان از یک محل خرید و تفریح است.

به گزارش تابناک کهگیلویه و بویراحمد،اقتصاد آنلاین در مبحثی به موضوع مگامال ها با عنوان" جریان انحرافی در بازار ساخت و ساز " پرداخته است که در اصل گزارشی انتقادی است بر روند ساخت مجتمع های بزرگ تجاری تفریحی آنهم در کشوری که بیشترین نیاز را به ساخت و توسعه صنعت و کشاورزی و ایجاد شغل دارد!

اقتصاد آنلاین نوشت:پالادیوم، کوروش، مگامال اکباتان، تیراژه، الماس ایران، هایپراستار مدنی، ارگ تجریش و... شاید برای بسیاری از مردم جز گشت‌های تفریحی و دوستانه، زرق و برق و کالاهای لوکس و به روز مفاهیم دیگری نداشته باشد. اما این لیست‌های بلند بالا از دیدگاه برخی از کارشناسان دارای مفاهیم وسیعی همچون حبس پول و خواب سرمایه کلان است.

درحال حاضر افزایش مجتمع‌های تجاری در ایران به خصوص در کلان‌شهرها به امری انکارناپذیر تبدیل شده به طوری که مسوولان نیز بر این امر اذعان دارند. البته با وجود این اطلاع، نظارت کافی بر این اتفاق وجود ندارد. اکنون جدا از مسائل ترافیکی و ابعاد اجتماعی آن چند سوال به ذهن می‌رسد. آیا ساخت مکان‌های تجاری در این دوره زمانی توجیه اقتصادی دارد؟ آیا واحدهای تجاری بخش اعظم ساخت‌وساز‌های بلوکه شده در آینده را شامل نخواهد شد؟

 

 براساس آمار و ارقام مرکز آمار ایران تعداد پروانه‌های احداث ساختمان بر حسب مورد استفاده ساختمان در زمستان 1394 در کل کشور حدود 35هزار و 55 فقره بوده که از این تعداد 29هزار و 31 فقره مربوط به واحد مسکونی، 2هزار و 718 فقره مربوط به مسکونی و کارگاه توأم، 2هزار و 654 فقره مر بوط به بخش بازرگانی، 401 فقره مربوط به بخش صنعتی، 119فقره مر بوط به بخش آموزشی، 52 فقره مر بوط به بخش بهداشتی یا درمانی و حدود 80 فقره مربوط به سایر بوده است.

براساس همین آمار، تعداد پروانه‌های احداث ساختمان برحسب مورد استفاده ساختمان در بهار 1395 در کل کشور حدود 29هزار و 244 فقره بوده که از این تعداد 24هزار و 300 فقره مربوط به واحد مسکونی، 2هزار و 426 فقره مربوط به بخش مسکونی و کارگاه توأم، 2هزار و 33 فقره مربوط به بخش بازرگانی، 339 فقره مربوط به بخش صنعتی،   54 فقره مربوط به بخش آموزشی، 37 فقره مربوط به بخش بهداشتی یا درمانی و حدود 50 فقره مربوط به سایر بوده است.

این آمار‌ها بیانگر این موضوع است که تعداد پروانه‌های احداث ساختمان در بخش صنعت نسبت به جمعیت جوان و آماده به کار کشور بسیار پایین است. کاهش پروانه‌های صادر شده در بخش صنعتی طی سال‌های اخیر درست در مقابل افزایش پروانه‌های ساختمان‌های چندمنظور و تجاری است. براساس گزارش مرکز آمار ایران تنها در سال ۹۱، ۳۲۱ساختمان با کاربری تجاری احداث شده که در سال ۹۲ به بهره‌برداری رسیده‌اند.

در سال ۹۲ شهرداری تهران مجوز احداث ۱۲۷ساختمان تجاری جدید را صادر کرده است. (این املاک تا چند سال دیگر وارد چرخه مصرف خواهند شد). این موضوع بیانگر این است که تا قبل از دهه ۹۰ سالانه حداکثر 3 تا 5 درصد از پروانه‌های ساختمانی صادر شده را پروانه‌های تجاری تشکیل می‌دادند. درحالی که از سال ۹۰ به تدریج سهم پروانه‌های تجاری در مقابل مسکونی بیشتر شده به طوری که در سال‌های ۹۳ و ۹۴ حجم پروانه‌های ساخت‌وساز تجاری به ۱۰درصد در سال افزایش پیدا کرده و اکثر مجوزهای صادر شده نیز برای احداث «مال» بوده است.
یک فقره مگامال در یاسوج
براساس آمار به دست آمده از اتحادیه املاک کشور درحال حاضر حدود 127مگامال در مشهد و 65 مگامال در تهران وجود دارد. براساس این آمارها، تعداد مگامال در تبریز حدود 12فقره، در کرج 17فقره، در شیراز حدود 16فقره، اصفهان حدود 15فقره، کیش 6 فقره، کرمان 2 فقره، کرمانشاه  8 فقره، قم 2فقره، یزد 2فقره، اهواز 2فقره، انزلی 2فقره، بم یک فقره، اراک یک فقره و یاسوج یک فقره است.

هر چند این یک گزارشی کلی از سطح کشور بود اما جالب است بدانیم کهگیلویه و بویراحمد در هیچ زمینه ای از شاخص های توسعه و پیشرفت با این مراکزی که عنوان شده همخوانی ندارد اما در میان شهرهای ثروتمند دارای مجتمع های بزرگ تجاری و تفریحی جای دارد و این سرمایه عظیمی که می بایست برخی از طرح های متعدد اشتغالزا را پشتیبانی کند به پای یک مجتمع تجملاتی ریخته می شود تا روز به روز شاهد افزایش محرومیت و ایجاد شکاف عمیق تر طبقاتی باشیم. و نکته دردآور پایان این گزارش را به این موضوع معطوف کنیم که متاسفانه اصرار مسئولین و حرص و ولع آن ها در پیگیری چنین پروژه هایی بسیار بالاست.