۱۸ عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل در میان ۲ درصد دانشمندان برتر جهان

به گزارش تابناک مازندران ، بر اساس رتبه بندی ای که در اکتبر ۲۰۲۳ در پایگاه علمی Elsevier به چاپ رسیده است، از کشور ایران ۲ هزار و ۱۴۱ دانشمند در زمره دانشمندان برتر دنیا در ۲۲ رشته علمی و ۱۷۶ زیر رشته از تمامی دانشگاه‌های جهان قرار گرفتند که نام ۱۸ عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل در آن مشاهده می‌شود.

تیم تحقیقاتی دانشگاه استنفورد هر ساله بر اساس معیارهای علم‌سنجی، افرادی را که در رشته‌های خود تأثیرگذار هستند، تحت عنوان دانشمندان یک درصد و ۲ درصد، انتخاب می‌کند. بر اساس پژوهشی که دانشمندان دانشگاه استنفورد روی داده‌های اسکوپوس انجام داده اند، فهرست دانشمندان پر استناد در تمامی رشته‌ها و نیز دو درصد برتر حوزه‌های علمی شناسایی و معرفی شدند که در سال جاری میلادی هشت سرآمد علمی ایرانی نیز در این آمار قرار گرفته‌اند.

محسن شیخ الاسلامی، داوود دومیری گنجی، قاسم نجف پور درزی، امیر مدرس، مصطفی رحیم‌نژاد، روح‌الله جماعتی، مجید پیروی، محسن جهانشاهی، مصطفی لشکربلوکی، حامد جمشیدی اول، علی اکبر رنجبر، مائده محمدی، رضا عابدینی، علی‌اکبر عبدوس، مفید گرجی، جعفرادبی، موسی فرهادی و مرتضی قلی‌پور اسامی ۱۸ عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل هستند که نامشان در میان ۲ درصد دانشمندان برتر جهان در سال ۲۰۲۲ قرار گرفته است. 

بر اساس این گزارش این پژوهش که از داده‌های استنادی اسکوپوس استفاده کرده است، دانشمندان را در پنج حوزه موضوعی اصلی طبقه بندی نموده و شرط ورود پژوهشگران به فرآیند رتبه‌بندی انتشار حداقل پنج مقاله بوده است و در مجموع تقریباً ۲۰۰ هزار دانشمند مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته‌اند.

در این پیوند رییس دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل بیان داشت: براساس سیاست های ابلاغی دولت سیزدهم دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل در ۲ سال اخیر سیاست های کلان خود را به سمتی سوق داده که به نیازهای جامعه ورود کرده و برای آن راهکار ارائه دهد.

بهرام عزیزالله گنجی اضافه کرد: ریل گذاری دولت برای دستیابی به دانشگاه نسل چهارم انجام شده و نخبگان این دانشگاه پژوهش های خود را به سمتی سوق داده اند که رفع نیاز جامعه و صنعت باشد.

وی اظهار داشت: دانشگاه نسل چهارم کارآفرین و معتقد به آموزش نیازمحور به همراه پژوهش، فناوری و تولید محصول است.

این مقام مسوول تصریح کرد: حرکت از دانشگاه نسل اول و دوم و رسیدن به دانشگاه نسل سوم و چهارم یک ضرورت اساسی بوده که دولت سیزدهم این حساسیت را به خوبی درک کرده است.