اسماعیل کمالی
جناب آقای شهاوند معاون سیاسی اجتماعی استاندار خوزستان در آیین معارفه و تودیع مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خوزستان سخنانی در خصوص فرهنگ و اهمیت آن ایراد نمود.
وی در گوشه‌ای از سخنان خویش گفت؛« تلاش می‌کنیم که اقتصاد فرهنگ و هنر هم تقویت شود و حمایت لازم را انجام دهیم.... جامعه‌ای که فرهنگ قوی داشته باشد و در حوزه فرهنگی تربیت و ریشه پیداکند ،در مقابل هر نوع نارسایی و مشکل و کمبودی محکم و استوار خواهد ماند-ایسنا-۱۴۰۲/۵/۲۹»
توجه به این سخنان از آن جهت حائز اهمیت است که اگر نهاد استانداری را در دوران دکتر حسینی محراب با دیدگاه امنیتی و اهمیت به فرهنگ قلمداد نماییم ،گفته‌های جناب شهاوند می تواند سرپلی میان این دو برقرار نموده و نتیجه عینی گرفت.
جای تردید ندارد که وقوع یک جنگ ۸ ساله تحمیلی به کشورمان به ویژه به استان خوزستان لطمات جبران ناپذیری وارد نمود و این منطقه را از سرمایه‌گذاری عقب انداخت و باعث شد تا سرمایه‌های موجود هم از بین بروند.
از سوی دیگر خوزستان ظرف سال‌های گذشته درگیر مشکلات امنیتی نظیر تروریسم هم بوده است. حال با توجه به ظرفیت غنی این منطقه در قوت بخشیدن به اقتصاد ملی ،در می‌یابیم که اهمیت استراتژیک آن با وجود ۷۵۰ کیلومتر مرز بین المللی تا چه اندازه می‌تواند در حیات کشورمان اثرگذار باشد.
در حقیقت می یابیم که در خوزستان هم دارای نقاط قوت هستیم و هم بی‌توجهی می‌تواند آسیب‌های گذشته را تکرار نماید. در این میان عامل «فرهنگ» چگونه می‌تواند نقشی تاثیرگذار در این استان داشته باشد که جناب معاون سیاسی استاندار این گونه بر آن تاکید می‌ورزد؟
البته می توان با تکیه به این سخنان ،به حاملان فرهنگ از هر جهت مساعدت شود. آنها را پاس داشته و در صدر بنشانیم زیرا که در فقدان آنها و در محیطی مثل خوزستان با تنوع اقوام و سوء تفاهمات بسیار ،این فرهنگ است که می‌تواند سلاحی بی‌بدیل برای وحدت اقوام و جلوگیری از تفرقه و انشقاق باشد. سلاحی که با قلم تراوش می‌کند و دل‌ها را به هم پیوند می‌دهد، پس می‌بایستی بر تقویت ،توسعه ، تنوع ،تکثیر و ازدیاد آنها هزینه پرداخت نمود. از سوی دیگر از حذف آنها توسط افراد تنگ نظر و تمامیت خواه در حوزه فرهنگ ،می بایستی جلوگیری نمود. در این صورت می توان با وجود یک استاندار با اهمیت دادن به مقوله «امنیت»، سخنان معاون سیاسی استانداری را باور داشت.
باور داشته باشیم از این حیث که دریابیم، دوران گفتار درمانی دیگر نمی‌تواند پاسخی به واقعیات کف جامعه باشد.حالا با این بینش ،باید روزنامه نگاران و هنرمندان بومی را قدرشناس باشیم که آنها می‌توانند ارتباط اقوام و نسل‌ها را با کمترین هزینه ،برقرار نمایند و تکثر را به نتیجه ای مقبول در توسعه فرهنگی، قوام و دوام بخشند.
حالا باید مراقبت نمود که در حوزه فرهنگ یک جریان تمامیت‌خواه بر تشکیلات وتشکل‌های فرهنگی منویات خویش را دیکته ننمایند. این مواضع را باید ضد امنیت تلقی کرد و خوزستان به عنوان یک استان مرزی نباید مجددا تاوان این نوع غفلت را پرداخت نماید!
باید پذیرفت که بازی صفر و صد در جامعه‌ای مثل خوزستان با گذشته ای پر از حوادث امنیتی می بایستی به حضور روزنامه نگاران و هنرمندان به عنوان کم هزینه‌ترین راهبرد تامین امنیت، نگاهی منطقی داشته باشد. باید با ارزش گذاری به جامعه رسانه‌ای و تنوع آنها و همچنین به تولید محصولات فرهنگی، ادبی احترام نمود و به تشویق تولید کنندگان محتوای این حوزه‌ها پرداخت وگرنه با تنگ نظری یک دسته و همزمان سکوت پرمعنای استانداری ،حذف یکباره ۶۰ نفر روزنامه نگار در حوزه رسانه، هیچگونه توجیهی برای تقویت فرهنگ در یک منطقه آسیب پذیر مرزی مثل خوزستان ،نخواهد داشت.
