به گزارش خبرنگار تابناک کرمانشاه ،مهر و یادآور مهربانی کودکانه شور و هیجان راه مدرسه و بوی کتاب و دفتر و قلم تازه ، دلشوره های شیرین روزهای اول مدرسه ، اضطراب جدایی والدین ،صدای همهمه کودکانی که از شوق و اضطراب به طور مبهمی شنیده می شد ،مهر در راه است ،و خبری از روزهای اول برای کلاس اولی ها نیست،همیشه مهر با مهربانی مهربانوی پاییز آغاز می شد،اما اکنون وروزهایی بود که اضطراب کلاس اولی ها تنها جدایی از مادر بود.
اما اکنون موضوعات زیادی برای دلشوره و نگرانی دارند آن روزها حتی هوا آلوده نبودکرونا نبود ماسک نبود، لبخند کودکانه و شیرین کوچولوهایی که احساس بزرگی و دانایی را با شیطنت های کودکانه شان آمیخته بودند،آن روزها که خیلی هم دور نیست ،کودکانمان چه بی پروا، در حیاط مدرسه دست در دست یکدیگر ،خوراکی هایشان را تقسیم می کردند لبخند می زدند،و دندانهای یکی در میانشان زیباترین تصویر جهان را می ساخت ،آن روزها فاصله معنا نداشت ،صف می کشیدند و دستهایشان تا کلاس روی شانه های هم بود ،و نیمکتها گاهی سه و چهار نفره هم بودند،نفس به نفس می نشستند ،و این جابه جایی و بیقراری با آن لباسهای فرم ،داخل نیمکتها ،چه صحنه ای می افریدو مدرسه سراسر حس شادی و آرامش بود حتی آنانکه علاقه ای به درس و مدرسه نداشتند و یا به هر دلیلی ترک تحصیل کردند،هیچگاه خاطره کلاس اول شان را فراموش نکرده اند.
، افسوس و صد افسوس که کودک امروز، مهر رادر نیافته و بوی کتاب به مشامش نمی رسد،و در حسرت لبخند آموزگار می ماند،در حسرت اینکه معلم برای کشیدن خطوط و حروف ،با دست همراهیش کند،اصلا او چندین ماه است که خیلی کم دویده،خیلی کم شیطنت کرده،و خیلی کم خوراکیهایش را در بیرون از خانه با دوستانش شریک شده یا اصلا نشده است،کودک امروز در این چند ماه خیلی بزرگ شده است،و خیلی کم نوازش شده ،او پشت ماسک خندیدن را آموخته، و می داند باید دستهایش کوچکش را روزی چند بار با دقت بشورد.
اکنون پس از گذشت ماه ها با حجمی از اتفاقاتی که روان پاک و زلال او را نشانه گرفته است،باید به مدرسه برود ،درس بخواندو در کلاس ،مکانی که تجربه جدید است ،آرام بگیرد،با ماسک و دستکش دست و پا گیر، و فضایی که احساس می کند امنیت روانی اش به خطر افتاده است ،دیدن همه آدمها با ماسک مانند ربات هایی به تبسم و لبخند ،و فاصله با هم کلاسی ،خاطره زیبایی از مدرسه در ذهنش به جا نمی گذارد، با این توصیف و تعبیرات واقعی،می طلبد که برای کودکان ایران به خصوص در این سن ویژه در جهت حفظ تقویت جسمی و روحی ایشان با راهکارهایی که بتوان با این شرایط ویژه تا حدودی مسلط شد ،کاری کرد،زیرا که پر واضح است،به غیر از آشنایی کودکان با ماسک و الکل و شستشوی مکرر دستها و رعایت موارد ایمنی و بهداشت ،باید به نیازهای روانی و عاطفی شان هم توجه و دقت کافی شود،باید جز ارائه راه حل ها و راهکارها، و دستور العمل ها ،به صورت عملی برای بازگشت شادی و نشاط کودکانه شان و آماده ساختن آنها برای مقابله با شرایط ویژه و حساس با حفظ ویژگیهای کودکانه شان،گامهایی برداریم،،یادمان نورد سرمایه گذاری عاطفی و مادی و برنامه ریزی اصولی ،هر چند اندک برای این گروه سنی خود نوعی پیشگیری عاقلانه و منطقی ،برای آینده این کودکان است،که یقینآ فردای جامعه را رقم خواهند زد،باید بپذیریم کودکانی که با این شیوه و همچنین از طریق مجازی آموزش می بینند.
طبیعتا از آسیبهایی از این رهگذر در امان نخواهند بود،و این موضوع هشداریست برای آنانکه رسالت و مسولیتی در این مقوله دارند، نباید ساده گذشت از این وضعیت و نباید این روزها را به دست فراموشی بسپاریم،هیچ وضعیتی در جهان پایدار نیست، و کرونا هم روزی خواهد رفت،و اگر حواسمان به تبعات آن نباشد ،گرفتار در تارهای عنکبوتی عواقب این اتفاق خواهیم شد، دور اندیش باشیم،.به بهانه مهر،،، کرونا روزی خواهد رفت،بفکر کودکانی باشیم که در حسرت دیدن لبخند آموزگار و شور و نشاط روزهای مدرسه اند،
اهمیت سلامت روان در کنار سلامت جسم
فاطمه قاسمی فر ،روان درمانگر و روانشناس بالینی کرمانشاه،در گفتگو با خبرنگار تابناک کرمانشاه گفت: سلامت روان از اهم موضوعات در کنار سلامت جسم است که باید مورد توجه قرار بگیرد .
وی تصریح کرد: متآسفانه از لحاظ توجه به سلامت روانی و موضوعات وابسته آن در رده پایینی نسبت به کشورهای دیگر قرار داریم،و حتی توجه به مبحث سلامت روان کودکان نیز علی الخصوص در این شرایط حساس کرونا ،باید گفت ،بسیار کم اهمیت است.
وی با تاکید به اهمیت توجه به این مقوله در کودکان و تشدید تهدید سلامت جسمی آنها اظهار داشت:بدیهی است کودکان که ماه هاست با ورود کرونا دلشوره ها و اضطرابهایی را تجربه کرده اند که از قالب کودکانه آنها بسیار بزرگتر است و با تآثیر پذیری از والدین و اطرافیان ،دچار وسواس های فکری و عملی و اضطرابهای ناشی از محیط و ترس و وحشت از این طریق شده اند،و به عبارتی بهتر ،سلامت روان آنها به خطر افتاده ،اینک با ورود به مدرسه و طبیعتا با تحمل شرایط سخت تری مواجه خواهند شدکه بعید به نظر می رسد عواقب خوبی داشته باشد.
قاسمی فر با بیان اینکه باید به فکر راه حل باشیم، گفت: در این شرایط می طلبد که آموزش و پرورش با تعامل و ارتباط با ارگانهای مربوط به روان کودکان و خانواده ها و همچنین مسولین ذی ربط ،کودکان را در این موقعیت حساس با گام برداشتن در جهت شادی و نشاط کودکان مقدمه تآمین اهداف عالی آموزش و پرورش و همچنین رسیدن به فردای بهتر جامعه توسط افرادی با سلامت روانی ،را فراهم آورند .
روان درمانگر و روانشناس بالینی در این خصوص با ارائه چند راهکار برای تامین این هدف تصریح کرد: کودکان در ارتباط با بزرگسالان از جمله والدین و اطرافیان و اولیای مدرسه و با تآثیر پذیری بسیار زیاد از آنها،عمل نمی کنند،و هر آنچه را آنها می گویند،به عنوان واقعیت مطلق نمی پذیرند،و در نتیجه باید با بروز رفتارهای نادرست ،از خود،آنها را در معرض خطر ها و آسیبهای جدی قرار ندهیم،
وی تاکید کرد: باید با کودکان به میزان سن آنها رفتار و انتقال اطلاعات کنیم،مثلا در شرایط کرونا برای تفهیم اهمیت موضوع در قالب بازی و تشویق رفتاری و امتیاز دهی به روشهای مختلف ،می توانیم کودکان را ضمن آموزش از احساس هایی نظیر ترس و اضطراب دور کنیم.
وی اظهار کرد:روش داستان و تصویر سازی و تبادل اطلاعات و فکر با واژه های مانوس آنها ،که آمیخته با بازی و خنده باشد،میتواند از راهکارهای مقید برای کاهش تبعات روانی کرونا در این سنین باشد.